Aslında her gün, her dakika o kadar çok karşılaşıyoruz ki sıkılıyoruz ve arka plana atılıyor tüm bu gerçekler. Şu an'da bilgilendirmekten ziyade hatırlatma olarak yazmak istedim bu konuyu.
Kimimiz gün be gün eğitim sisteminin çarpıklığıyla imtihana tabi tutuluruz, kpss, öss, sbs gibi zat-ı muhteremlerin gerçek sınavlar oldukları düşüncesiyle..
kimimiz katma değer vergisiyle çarpılırız, bir "malın" asıl değerinden daha çok olduğunu düşünüp korku duyarak..
kimimiz 'devlet' tarafından ödenen öğrenci 'kredilerini' koştur koştur 7'sinde çekilmesiyle "oh bu haftayı da çıkarıcaz inşallah" diye düşünürken aslında, o paranın kitaplara dahi yetmediği gerçeğiyle yüzleşerek paranın yetmeyeceği gibi, 3'e katlanmış olarak ödeneceği hadisesiyle yüzleşerek...
kimimiz sigortasında biriktirdiği, yani o yıllaaar boyu çalışıp da kazandığı maaşından çocuğuna alabilceği bir kaç üst baş parasından ve hatta çocuğuyla, ailesiyle gidebileceği tatilerden feragat ederek kestikleri o primlerin aslında günü geldiğinde "kanserinin"," kemik erimesinin" "alzheimerının" ilaçlarını bırak, prospektüsünü bile karşılamadığı gerçeğiyle...
kimimiz daha bırakın "uluslararası yolculuğu"; kentinden, semtinden ayrılamadan, hayatındaki tomurcukları göremeden; ailesine ve kendisine bakmanın verdiği yükümlülükten fabrika hayatının tutsaklığıyla geçirdiği hayatında vereceği son nefesini dahi "rahatlıkla" alamayacağı gerçeğiyle...
kimimiz daha ufacıkken, bir futbol topuyla bile mutlu olurken, hatta bir tasoyla ömrünü geçirebileceği düşüncesiyle yaşarken, bir bisiklet sahibi bile olamayacacağı-olamadığı gerçeğiyle...
Ha şimdi sorarsın ki bana "sen kimsin o halde, hangi gruptansın ela gözlü delikanlı? Türkiye denilince aklına ne geliyor?" Bunları görüp de bana sormana sadece nutkum tutulur, sadece... Bir şey diyemem.
